Srebrne krople deszczu
obmywają twarz
kryjąc smutku łzy
co wyrazem bólu stają się
gdy tragedia w życiu staje się
niszcząc życia sens
Tyle historii się zdarzyło
tyle uczuć doświadczyło
tylu ludzi się spotkało
lecz wszystko z czasem blednie
znika gdy życie mi ucieka
w szarym smutku dnia
który więzi mnie linami cierpienia
Anioły ukryte między nami
cicho płaczą
nad światem
w którym nienawiść
wygrywa z miłością
nad człowiekiem
co krzywdę wyrządza drugiemu
i swymi skrzydłami otulają
by chronić cierpiącego
Szept zdaje się być
cichszy od wiatru
lecz bywa też
głośniejszy od krzyku
W cierpieniu zatracona
w ciszy zagubiona
niczym w innym świecie
ramionami samotności otulona
Z objęć tych wyrwać się chce
lecz mocno trzymają mnie
nigdy nie wypuszczą
by odnaleźć to co utracone
Lecz to nie wróci już
co choroba odebrała mi
gdy rzeczywistość rani mnie
nadziei nie dając mi
W życiu staram się pokonywać przeszkody i iść z podniesioną głową.
Lubię spędzać czas z Przyjaciółmi, z którymi mogę przeżywać i dzielić wyjątkowe chwile oraz podróże te małe i duże.
W każdej chwili chętnie sięgam po ciekawą książkę przy dobrej kawie.
Interesuje się psychologią.
